يک شب زمستاني در حدود ساعت يک بامداد در حاليکه هوا بسيار سرد و برف شديد مي باريد و ميزان بارش برف به يک متر درارتفاعات منطقه درکي وداميو از توابع دزلي ميرسيد، بنده مشغول نگهباني بودم، بي سيم خبرداد که تيراندازي نکنيد مهمانهاي خودي به سمت سنگر شما حرکت کرده اند، اين مهمانان ارزشمند حاج احمد متوسليان و شهيد حسين خوجه اي و شهيد حاج کاظم بودند که صرفاً جهت سرکشي و احوالپرسي ما آمده بودند. تعداد ما چهار نفر بود، البته اگر کسي ميخواست از مقر درکي به سنگري که در ارتفاعات قرارداشت بيايد، حدوداً دوساعت در روز روشن مي بايست کوه پيمايي ميکرد! حاج احمد متوسليان در اين هواي برفي و درحاليکه تيري به پايش اصابت کرده و با عصاي دستي، خود را به ارتفاعات بلند در آن شب تاريک و برفي رسانده بود! چنانکه ايشان وقتي به بالاي سنگر رسيدند، مثل آدم برفي شده بودند و از صورت ماهشان قنديلهاي يخ کاملا آويزان بود...
از خداوند ميخواهم که ما را شرمنده شهداي جنگ وانقلاب و حضرت امام (ره) نفرمايد.